Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες γι' αγάπη;

Χθές!,αφούν τώρα είναι ξεμερώματα 27/5,ήταν τα γενέθλια μου!19 χρονών πλέον...

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;...


Αφιερωμένο! για μένα..και τα γενέθλια μου...

Καλή μέρα να΄χετε...

Υ.Γ 1 Υπάρχουν ακομα...

Υ.Γ 2 Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά
είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες...

Monika!!!!!

ΘΕΑ! ΘΕΑ! ΘΕΑ!
Εντελώς τυχαία την εντόπισα...κάπου στο ίντερνετ και έμεινα με ανοικτό το στώμα!Ακουσα και ένα τραγούδι της ..το Over the hill (που απότι μαθαίνω παίζεται πολύ στο ραδιόφωνο) και κάπου εκεί ερωτεύτηκα...την φωνή της...! Ακούγετε τρελό μέχρι και ...γελοίο αλλά πώς ερωτεύετε κάποιος κεραυνοβόλα,με την πρώτη ματιά μια κοπέλα (το αν πιστεύω ή όχι οτι υπάρχει ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι μια άλλη ιστορία...) έτσι και εγώ "ερωτεύτηκα" με το ..πρώτο "άκουσμα" αυτήν την Μόνικα :P

Είναι η απίστευτη φωνάρα της, είναι τα καταπληκτικά τραγούδια που είχε στο Demo που κυκλοφόρησε...είναι το ότι είναι για μένα μια απο τις μεγάλες μου φαντασίωσεις μιά γυναίκα να παίζει κιθάρα! και ιδικά ροκ τραγούδια...Το βρίσκω πολύ ερωτικό σε μια γυναίκα...

Είναι και 21 χρονών παρακαλώ....

Την Δευτέρα 19/5 κυκλοφόρησε και το πρώτο της Άλμπουμ με τίτλο AVATAR!

Αύριο πρωϊ πάμε για το Cd! :P

Over the hill:

Why? Tell me why
You don't call me anymore
Don't you want me anymore?

Black, it' s all black
It' s the colour of my heart
It' the colour of my eyes

But, i'm here!
Yes, I' m here
Everybody seems to mean so much!
Everybody seems to think i' m fine!

Late, it 's too late
I am punishing myself
by admitting it 's too late

Laugh, you may laugh
You can laugh at me for days
You may spit me if you want

But, I' m here!
I' m still here
Everybody seems to mean so much!
Everybody seems to think i' m fine!

Look at me, there were more to see
There were more to be proud of...









Υ.Γ ...νιώθω σαν να με μαγέψανε...

O Παύλος Παυλίδης στον Imagine 89.7 (19/5/08)

Ένα μαγευτικό μουσικό βράδι παρέα με τον Παύλο Παυλίδη είχαμε την τύχη να ζήσουμε την Δευτέρα που μας πέρασε στον ραδιοφωνικό σταθμό Imagine...

Σύμφωνα με τον Παύλο:
-Οι στιχοι του Λιωμένου παγωτού στα αγγλικά έλεγαν για ενα άνθρωπο που κοιτούσε μια γατα που κοιτούσε κάτι κορακια σε ενα νεκροταφείο!!
-Το "Ατλαντις" γραφτηκε το '93-'94 στο παλιο λιμανι στα Χανιά!!
-Για το "Φωτιά στο Λιμάνι" ο Παύλος ήταν με έναν φίλο του στην Άνω πόλη (Θεσσαλονίκη πάντα) και έβλεπαν την φωτιά που ξέσπασε στο Λιμάνι τότε που κάτι ντεπόζιτα πήρανε φωτιά...και η φωτιά ήταν τόση που κοκκίνησε ο ουρανός!
-Ο Παυλος εχει 7-8 τετραδια γεματα στιχους που τα συμμαζεύει για να τα κυκλοφορήσει σε βιβλιο.
-Μέσα στο φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει και DVD με την συναυλία στη Σύρο!!

-----
Της γαλάζιας θάλασσας η απεραντοσύνη
Ω δόξα του Αρχιμήδη και μούσα μου γλυκιά
Κρατάει στον αφρό της τα υπερωκεάνια
Τις βάρκες τα γκαζάδικα τα αντιτορπιλικά

Και έχουν τα πλοία πάνω τους για να τα κυβερνάνε
Καπετάνιους μακαρίους επιπλέοντες
Και ροβεσπιέρους και δαντόν και ναπολέοντες
Χωρίς αυτούς η γη δεν θα κουνιόταν πια

Και θα ‘τανε αχρείαστα τόσα χρυσά μανίκια
Δεν θα ‘φτανε ο Κολόμβος ως την Αμερική
Στον κόσμο αν δεν υπήρχανε άνθρωποι και ποντίκια
Την τύχη τους να βρίζουνε κάτω στη μηχανή

Όσοι σκούζουν προχωρήστε οι μπροστινοί
Κι όσοι κλείνουνε την θλιβερή πορεία
Στην ατέλειωτη της πλέμπας λιτανεία
Για να πάνε πιο μπροστά όλοι μαζί

Καράβι ταξιδεύει χωρίς τον καπετάνιο
Αν και κομμάτι δύσκολο νομίζω πως μπορεί
Μα πάει στον πάτο σούμπιτο χωρίς να έχει ρουφιάνο
Είναι μια επιστήμη της θάλασσας κι αυτή

Κι αν τύχαινε να στριμοκωλιαστώ
Κι αν δεν ήξερα αλλιώς να επιβιώνω
Και τα στιχάκια μου στους ώμους να σηκώνω
Ποιος ξέρει αν δεν κάρφωνα κι εγώ

Έτσι λοιπόν τραγούδαγε ένας τραγουδοφτιάχτης
Ρεμβάζοντας την θάλασσα από την κουπαστή
Μα κάπου παραπάτησε κι έπεσε στα νερά της
Κι όμως κανείς δεν του ‘ριξε σωσίβιο να σωθεί

Του πλοίου ο τεμπελχανάς ήταν κι ο ακαμάτης
Συνέχεια την λουφόβγαζε κι ας ήταν σκέτος ναύτης
Συνέχεια την λουφόβγαζε κι έπαιζε μουσική
Και όλοι του ζηλεύανε την τέχνη του αυτή

Μα ο Άη Νικόλας άγιε μου μεγάλη σου η χάρη
Πως έτσι του την βίδωσε δεν μάθαμε ποτέ
Βάζει μια νάρκη ο κόπανος το πλοιο να φουντάρει
Και ένα καρχαρία να φάει τον χαφιέ

Και έστειλε στον ποιητή ένα μικρό δελφίνι
Κι αφού απ’ τα πετρέλαια πρώτα καλά τον πλύνει
Να τον αφήσει το γιατί εμένα μην ρωτάς
Στο χρυσό χαμόγελο μιας ακρογιαλιάς"
-----
Υ.Γ 1 Την εκπομπή την έχω σε Mp3 για όποιον ενδιαφέρετε... ;)
Υ.Γ 2 Α ρε Παυλάρα...
Υ.Γ 3 Στις 2 Ίουνίου κυκλοφορεί το νέο Cd του Παυλίδη (Live στο Θέατρο Απόλλων στη Σύρο στις 24.3.08)
Υ.Γ 4 Όταν ήμουνα μικρός...

Χρόνια πολλά μάνα!

Κάποτε ήταν κάποιος που αγαπούσε πολύ μια κοπέλα. Αυτή του ζήτησε ως απόδειξη της αγάπης του, να της φέρει την καρδιά της μητέρας του. Εκείνος πήγε σκότωσε την μητέρα του και της ξερίζωσε την καρδιά με σκοπό να την προσφέρει στην γυναίκα που αγαπούσε. Προχωρώντας στον δρόμο, και κρατώντας στα χέρια του την καρδιά της μητέρας του, σκόνταψε και έπεσε. Τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ακούστηκε μια φωνή από την μητρική καρδιά που έλεγε: «Χτύπησες παιδί μου;».

Έτσι είναι η καρδιά κάθε μητέρας.Μόνο αυτή θα σ'αγαπάει σε ότι κάνεις και όπου πας.

Δεύτερη Κυριακή του Μάη σήμερα και για όσους ξέχασαν είναι Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ!...

Γιάννης Αγγελάκας...στο Μύλο (10/5/08)

Πότε θα φτάσουμε εδώ
πότε θα φτάσουμε εδώ
δεν έχει δρόμο πιο μακρύ
πιο δύσκολο απ'αυτό
Πότε θα φτάσουμε εδώ
πότε θα φτάσουμε εδώ
δεν έχει δρόμο πιο σκληρό
πιο δύστροπο απ'αυτό
Μία στο μέλλον μας γυρνάει
μια μας πετάει στο παρελθόν
πότε θα φτάσουμε λοιπόν
πότε θα φτάσουμε εδώ

Ο Αγγελάκας όπως δεν τον έχουμε συνήθισει (βλέπε ΤΡΥΠΕΣ) σε ένα υπέροχο βράδι ,παρέα με προσεγμένη και χαλαρή μουσική.Είχα καιρό να πάω σε κάποια συναυλία (ένα μήνα και..) και έχω να πω ότι ήμουν "διψασμένος" για μουσική!!!Η φωνή του Αγγέλακα μαζί με ένα Βιολί,και δύο τσέλο έδωσαν μια.."διαφορετική" νότα σε αυτό που αποκαλούμε Ελληνικό Ροκ.

Μερικοί πρέπει να καταλάβουν ότι ο ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ πλέον ταξιδεύει σε μια άλλη διάσταση μουσικής! Δεν είναι ο Αγγελάκας που πολλοί αγάπησαν (όπως και εγώ) απ'τις ΤΡΥΠΕΣ!Ήτε μας αρέσει ήτε όχι ο Αγγελάκας άλλαξε (μερικώς)...και συνεχίζει...
Για αυτό ας σταματήσουν μερικοί να φωνάζουν τραγούδια απ'τις τρύπες στις συναυλίες του. Και εμένα μου "άρεσαν" οι Τρύπες ,άλλα μου αρέσει και ο ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ!

Υ.Γ Ω ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...Ω ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...Ω ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...

Δώσε συναυλίες στον λαο...

10/5/08 Γιάννης Αγγέλακας

22/5/08 The Great Gig - A tribute concert to PINK FLOYD

24/5/08 The last drive

Λιωμένο παγωτό...

...κολλάει στο χέρι...

Υ.Γ Κι όμως είμαι ακόμα εδώ,κι αυτό το καλοκαίρι... (ως πότε όμως;;)

Στοιχειωμένο σπίτι

Άσε να μπει λιγάκι φως σ' αυτό το σπίτι,
τόσα μερόνυχτα που έμενε κλεισμένο
όσοι το βλέπανε το λέγαν στοιχειωμένο,
πετάγαν πέτρες να του σπάσουν το φεγγίτη...

Κάτι Τρίτες που τα βράδια ήτανε κρύα,
τους τρόμαζε κι εκείνο τρομαγμένο
έτσι όπως του 'χανε στην πόρτα καρφωμένο
ένα μεγάλο σιδερένιο Δεκατρία...

Άσε να μπει λιγάκι φως μες στην ψυχή μου,
αυτή η πόρτα ήταν για χρόνια σφραγισμένη,
πίσω της πάγωνε,κρυβόταν φοβισμένη,
παραδομένη στο σκοτάδι η ζωή μου...

Μην τη φοβάσαι την αράχνη που 'χει φράξει
τόσα παράθυρα που κάποτε κοιτούσαν
έξω στο δρόμο τους ανθρώπους που περνούσαν,
μη με ρωτάς που το 'χει βρει τόσο μετάξι...

Άσε να μπει λιγάκι φως σ' αυτό το σπίτι,
τόσα δωμάτια,τόσα χρόνια τόσο άδεια
γέμισε ο χρόνος τους καθρέφτες του σημάδια,
γέμισε ο πόνος τα θεμέλια δυναμίτη...

Ποιος να 'χει τώρα το κλειδί;που να το κρύβει;
σε ποιου χαμένου πηγαδιού τη μαύρη κοίτη,
ποιος να 'ναι αυτός που τόσο επίμονα κοιτάζει
μέσα απ' το δάσος σ' αυτό το σπίτι...

Έλα και κάθισε για λίγο εδώ κοντά μου,
άπλωσε σ' ένα βλέμμα όλη τη ζωή σου,
μπορεί να έμενες παλιά εδώ θυμήσου,
νομίζω σ' έχω ξαναδεί στα όνειρα μου...

Υ.Γ Θυμήσου...