Λένε οτι άμα το πιστέψεις, κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί...

...κάτι νύχτες σαν κι'αυτή...

Μη με ρωτήσεις γιατί σε παράτησα....συνήθιζα να σε παρατάω άλλωστε...

πέρασε καιρός...όλα όσα αγάπησα,στάχτη και φώς!

ΟΜΩΣ βρίσκομαι εδώ...ζωντανός.

Έχουν περάσει τόσα από τότε που έκανα το τελευταίο μου πόστ...θυμάμε λές ε;;
Ένα γαμάτο καλοκαίρι ...Τρείς γΕματες εξεταστικές...:P

Ήταν ωραία,όμορφα,σε μέρη μακρίνα απο δώ,σε νησιά...σε θάλασσες σε πλατείες.
Δεν θα ξεχάσω τις νύχτες που κάτω απ'τα αστέρια με ρωτούσε αν το θέατρο είμαστε εμείς και αν τα αστέρια είναι ο απλός θεατής..Θυμάσε; σαν ένα θερινό σινεμά, με μιά κιθάρα,σκοτάδι,σε ένα μέρος που τα αυτοκίνητα δεν βλέπουνε το δρόμο..με μιά πόλη που έφεγγε σαν ένα χρυσό διαμάντι στο βυθό....και στον ορίζοντα...ένα κόκκινο φώς...

Δεν θέλω να σου πώ τίποτε άλλο για το καλοκαίρι...σου τα είπα όλα σε 5 γραμμές...

Έρχεται ένα όνειρο που έκλαψες για αυτό...να είσαι δυνατός.
.
.
.
"Τρέξε να σωθείς η νύχτα θα σε σώσει,βρές ένα αστέρι που δεν θα σε προδώσει"
.
.
.
.
Δεν επέλεξα τυχαία θέμα του Παυλίδη για να επανέλθω. Τον λόγο δεν χρειάζεται να στον πω.

Παύλος Παυλίδης-24/9/2009-4ο Πάρκο Νέας Παραλίας-Θεσσαλονίκη

Τα λόγια περιττά(για ακόμη μια φορά).

Σας παραθέτω την Playlist:
1.Αρκεί που περιμένω (καινούργιο...πολύ καινούργιο όμως!:))
2.Άλλη μια μέρα
3.Ζεστός Αέρας
4.Φωτιά στο λιμάνι
5.Τώρα αρχίζω και θυμάμαι
6.Το καράβι
7.Αερικό
8.Ο Βροχοποιός
9.Το ποδήλατο (καινούργιο)
10.Μια παρατημένη μηχανή (καινούργιο)
11.Το καλοκαίρι (καινούργιο)
12.Πάρε με μαζί σου
13.Δεν έχει τέλος
14.Τελευταία φορά
15.Σαν εσένα
16.Ένα παράξενο τραγούδι

Δεν θα μπορούσα να μήν σχολιάσω το καινούργιο τραγούδι που ακούσαμε για πρώτη φορα απ΄τον Παύλο,και λέω για το "Αρκεί που Περιμένω" (Περιμένουν,κάτι τέτοιο).Το κομμάτι είναι απίστευτο...και οι στίχοι και η μουσική...αν και δεν είναι σιγουρα ολοκληρωμένο είναι πάντος ακόμα ένα ΠΑΥΛΙΔΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ! (Με ότι και αν αυτό συνεπάγεται) :)

Για αυτό ...ορίστε:

Αρκεί που περιμένω

Λένε οτι άμα το πιστέψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο

Βλέπω πάλι αεροπλάνα σαν σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή
δεν πειραζει μου αρκεί
και μπορώ να περιμένω

Οι παλίες φωτογραφίες σαν νησιά
στου χρόνου τον ωκεανό
τις κοιτάζω και απορώ
πάλι δεν καταλαμβαίνω

Πώς χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα
και με βρίσκει πάλι εδώ
να κοιτάω το κενό
να χορεύει ασημένιο

Οι παλιές φωτογραφίες σαν σκυλιά
σε ένα τούνελ σκοτεινό
περιμένουν να φανώ
με ακούνε που ανασαίνω

Προχωράω μεσα στο σκοτάδι
και με ορμάνε και ξεσκίζουν το κενό
τον παλιό μου εαυτό
ήρθε η ώρα να πηγαίνω

Λένε οτι εάν το πιστεύψεις
κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
κάτι νύχτες σαν αυτή
με το βλέμμα καρφωμένο

Βλέπω πάλι αεροπλάνα και σκιές
στου γαλαξία τη γραμμή
δεν πειραζει μου αρκεί
και μπορώ να περιμένω

(και το βίντεο...)


Υ.Γ 1 Ευχαριστώ την Σοφία για το βίντεο... :) σου χρωστάω χάρη...να'σε καλά.
Υ.Γ 2 Τι άλλο μπορεί να βγάλει αυτός ο άνθρωπος;;;
Υ.Γ 3 Μου έλειψες...
Υ.Γ 4 Δεν πειραζει μου αρκεί!