Κυριακή των Βαίων....

...ανοιξιάτικο βράδυ,σου στέλνω για τη γιορτή σου καρτ ποστάλ απ' τον Άδη...

Σαν μια βροχή από στάχτες σε μια οπάλινη θάλασσα
κύλησα στη ζωή σου κι έτσι όλα τα χάλασα
Έτσι απόμεινε εδώ ένας πέτρινος γίγαντας
ένα ολέθριο τίποτα κεντημένο απ' τ' άστρα σου

Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου
πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμορραγώντας με στίχους
την ανάσα απ' το γέλιο σου, τους τριγμούς απ' τα βήματα
της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου

Τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου
ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια
Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου
στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια

Σαν μια βροχή από στάχτες σε μια οπάλινη θάλασσα
κύλησα στη ζωή σου κι έτσι όλα τα χάλασα
Έτσι απόμεινε εδώ ένας πέτρινος γίγαντας
ένα ολέθριο τίποτα κεντημένο απ' τ' άστρα σου

Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου
πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμορραγώντας με στίχους
την ανάσα απ' το γέλιο σου, τους τριγμούς απ' τα βήματα
της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου

Τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου
ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια
Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου
στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια



...λατρεμένα...αγαπημένα....Διάφανα Κρίνα

Υ.Γ 1 Κυριακή Των Βαίων

Υ.Γ 2 Φεύγω

Υ.Γ 3 Κι'ομώς θα'μαι πάλι έδω...αυτό το καλοκαίρι...

τάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια...

Πρώτο Post του 2010??

Ναι?? Ok!

Εκεί που πάς να παρατήσεις κάτι, λίγο πρίν το τέλος, εκείς που λές "Σε βαρέθηκα", "Σε μισώ", "Δεν έχω χρόνο", "Θα φύγω"...έρχετε ένα φιλί,μια αγκαλία,μια φράση,ένα απλό,λίτο μα πάνω απ'όλα αληθινό : "σ'αγαπώ" που όσο και βγένει απο τα χείλη σου ,πνιγμένο στα δάκρυα και στη θλίψη των ματιών σου, για να σώσει την ζωή σου ή να δώσει παράταση στον αργό ,επώδυνο θάνατό σου...
.
.
.
Και έτσι αυτό το blog ξεθάβετε απ'τις στάχτες του και αναγεννάται απο μια καλή κουβέντα που θα ακούσω απ'το πουθενά, ένα "μπράβο" ένα "γιατί το σταμάτησες?" χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο και δίνοντας μου την δύναμη να συνεχίσω να γράφω.

Μόνο για αυτό γράφω αυτό το ανούσιο,αλλά για μένα σημαντικό κείμενο για να ευχαριστήσω την ψυχή που μου έδωσε χαρά χθές το βράδι και που μου ζωγράφησε ένα χαμόγελο στο εδώ και καιρό θλίμμένο προσωπάκι αυτού του blog...

...σαν ναυαγοσώστης:



Υ.Γ 1 Ευχαριστώ

Υ.Γ 2 :)